स्वप्न वाजे कानी का ना कळे झाले कसे
अंतरीची धून की कुणी मधुवंतिस्वर छेडीतसे
दाटतो का स्वप्नसौरभ गंधाळलेली तू अशी
दरवळे स्वप्नीही का पाकळी नाजूकशी
अर्धोन्मीलित नेत्रांतुनी रूप मोहक पाही ते
सौंदर्यपूजकाला दिसे ते स्वप्नातही जे नाही ते
ना चवी ना वाणीही तरी माधुरी निःशंक राहे
बोलणे अर्थपूर्ण जरी स्वप्नमग्नही वेळ आहे
रोमांच अंगी राहिले उभे येऊन अंतीही
स्वप्नी येऊन भासती स्पर्श घेऊन प्रीतीही
पंचेंद्रिये एकत्रिताने चेतनेला सांगती
स्वप्न नाही सत्य हे तर ही असे प्रेमानुभूती
-कौस्तुभ दीक्षित (४ मार्च २०१४)
